Τι θα δούμε στο Εθνικό Θέατρο την σεζόν που μας έρχεται
Η θεατρική σεζόν 2014-2015 είναι στην ουσία η πρώτη θεατρική σεζόν στην οποία ο νέος διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, Σωτήρης Χατζάκης, υπογράφει εξ ολοκλήρου το καλλιτεχνικό πρόγραμμα του Θεάτρου. Και το λέμε αυτό καθώς πέρυσι, χρονιά κατά την οποία έλαβε την σκυτάλη της καλλιτεχνικής διεύθυνσης, την σεζόν του Εθνικού άνοιξαν οι πολύ πετυχημένες παραστάσεις «Γκόλφω» του Νίκου Καραθάνου και «Το πένθος ταιριάζει στην Ηλέκτρα» σε σκηνοθεσία του Γιάννη Χουβαρδά, παραστάσεις που όμως υπήρξαν επιλογές του πρώην καλλιτεχνικού διευθυντή Γιάννη Χουβαρδά. Η αλήθεια είναι πως οποιοσδήποτε κι αν διαδεχόταν τον Γιάννη Χουβαρδά στην καρέκλα του καλλιτεχνικού διευθυντή, θα έβρισκε τον πήχη των επιλογών αρκετά υψωμένο, καλλιτεχνικά και ποιοτικά.
Ο Σωτήρης Χατζάκης δεν έκρυψε εξαρχής ότι επιθυμεί ένα πιο «ανοιχτό» θέατρο και ως προς τους συνεργάτες που θα επιλέγει και ως προς το κοινό στο οποίο απευθύνεται. Την χρονιά που μας πέρασε, πολλοί ήταν αυτοί οι οποίοι τον κατέκριναν και είναι αλήθεια ότι σημειώθηκαν κάποια περιστατικά που έδωσαν αφορμή για σφοδρή κριτική: συνεργάτες που αποχώρησαν τελευταία στιγμή, μεταφραστές που δήλωσαν πως ποτέ δεν ερωτήθηκαν για το αν παραδίδουν την δουλειά τους, παραστάσεις που είχαν ανακοινωθεί και δεν ανέβηκαν, παραστάσεις που πήραν παρατάσεις εις βάρος άλλων παραστάσεων που παίχτηκαν πολύ λιγότερο απ’ όσο είχε αρχικά προγραμματιστεί για καθαρά εμπορικούς λόγους.
Παρόλ’ αυτά, παρουσιάστηκαν και κάποιες εξαιρετικές δουλειές, όπως το «Δεκαήμερο» σε σκηνοθεσία Νίκου Καραθάνου και το «Μεφίστο» σε σκηνοθεσία Νίκου Μαστοράκη. Είναι μάλιστα ευχής έργον το γεγονός πως και οι δύο αυτές δουλειές θα παιχτούν και το φθινόπωρο που μας έρχεται, δίνοντας έτσι την ευκαιρία σε περισσότερο κόσμο να τις παρακολουθήσει, μιας και παρουσιάστηκαν σε περιορισμένο αριθμό παραστάσεων προς το τέλος της περασμένης σεζόν. Επίσης, θα επαναληφθούν και η πολύ συμπαθητική παράσταση «Το κέικ» του Βαγγέλη Χατζηγιαννίδη, καθώς και η «Δυτική Αποβάθρα» του Κολτές.
Η κεντρική σκηνή θα φιλοξενήσει δύο μεγάλες νέες παραγωγές: ο Βαγγέλης Θεοδωρόπουλος σκηνοθετεί τους Γιώργο Μιχαλακόπουλο, Δημήτρη Πιατά και πολλούς άλλους ταλαντούχους ηθοποιούς στο έργο του Ρόμπερτ Μπολτ «Ένας άνθρωπος για όλες τις εποχές», ενώ η Ελένη Ράντου και ο Άλκης Κούρκουλος θα πρωταγωνιστήσουν στο «Φιλουμένα» του Εντουάρντο ντε Φίλιππο, υπό την σκηνοθετική ματιά του Νίκου Μαστοράκη.
Στο νεοελληνικό ρεπερτόριο του θεάτρου συμπεριλαμβάνεται και η νέα παραγωγή «Συγχώρεσέ με» των Αντώνη και Κωνσταντίνου Κούφαλη σε σκηνοθεσία Ακύλλα Καραζήση, ενώ θα επαναληφθεί και η «Φλαντρώ» της Λυδίας Κονιόρδου, μια ιδιαίτερη παράσταση που πέρυσι έλαβε ανάμεικτες κριτικές.
Ο ίδιος ο Γρηγόρης Χατζάκης θα σκηνοθετήσει το «Μυστικοί αρραβώνες» του Ξενόπουλου στην σκηνή του θεάτρου Rex, επιμένοντας ελληνικά, ενώ στον ίδιο χώρο θα ανέβει το «Σρεκ το μιούζικαλ» από τον Άγγελο Μέντη και η παράσταση «Πιαφ» με την Ελεονώρα Ζουγανέλη να έχει αναλάβει να ενσαρκώσει την εμβληματική τραγουδίστρια σε σκηνοθεσία Πέτρου Ζούλια.
Η μικρή σκηνή του Rex θα αποτελέσει το βήμα για δύο πιο απρόβλεπτες επιλογές: η Άντζελα Μπρούσκου σκηνοθετεί την Καρυοφιλλιά Καραμπέτη στο «Τα πικρά δάκρυα της Πέτρα φον Καντ», η Σοφία Φιλιππίδου θα ερμηνεύσει την Γουίνυ στις «Ευτυχισμένες Μέρες» του Μπέκετ και δύο από τις πιο ανερχόμενες νεαρές πρωταγωνίστριες, η Μαρία Κίτσου και η Λένα Παπαληγούρα, θα υποδυθούν τις Δούλες του Ζενέ.
Το Εθνικό Θέατρο θα χρησιμοποιήσει την ερχόμενη σεζόν και την σκηνή του Θεάτρου Χώρα, όπου ο Δημήτρης Λιγνάδης θα σκηνοθετήσει το εξαιρετικό έργο «Κρίμα που είναι πόρνη» και ο Πέτρος Φιλιππίδης μετά το περσινό Κέικ, ακόμα ένα νεοελληνικό έργο, «Ο λάκκος της αμαρτίας» του Γιώργου Μανιώτη.
Για τα σχέδια του Θεάτρου για την καλοκαιρινή σεζόν του 2015, αυτό που προς το παρόν γνωρίζουμε είναι ότι ο Γιάννης Μπέζος, μετά την επιτυχημένη του συνεργασία του με τον Κωστή Μαραβέγια στον Φιλάργυρο του Μολιέρου τον χειμώνα που μας πέρασε, ανέλαβε να σκηνοθετήσει τις Εκκλησιάζουσες του Αριστοφάνη σε μουσική του αγαπημένου τραγουδοποιού.
Η αλήθεια είναι πως με μια πρώτη ματιά, το πρόγραμμα φαντάζει λιγάκι να στερείται ενός συνεκτικού ιστού ή μιας κοινής θεματικής ή καλλιτεχνικής γραμμής. Βέβαια, από έναν τέτοιο καλλιτεχνικό οργανισμό όπως είναι το Εθνικό Θέατρο, περιμένει κανείς να δίνεται βήμα και σε νέους αλλά και σε καταξιωμένους καλλιτέχνες, καθώς επίσης να ανεβαίνουν πιο παράτολμες δραματολογικά επιλογές, πλάι σε γνωστότερα έργα ιδωμένα όμως μέσα από ένα νέο πρίσμα. Οπότε, εμείς αναμένουμε να δούμε τις νέες παραγωγές και θα σας κρατάμε ενήμερους μέσω των κριτικών μας.