Ιανουάριος 2015 Πρόσωπο του μήνα: Χρήστος Λούλης
Κάποιοι άνθρωποι είναι σαν να έχουν ραντεβού με την επιτυχία. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι εκείνη καταφθάνει χωρίς κόπο και μόχθο. Απλώς, κάποιοι άνθρωποι επιβεβαιώνουν σε κάθε βήμα τον προορισμό τους.
Όταν το 2003 ένας νεαρός τότε ηθοποιός, ονόματι Χρήστος Λούλης, απέρριπτε τον ρόλο του Άμλετ στην παράσταση του Μιχάλη Κακογιάννη για λογαριασμό του Εθνικού Θεάτρου, διότι δεν θεωρούσε ότι ήταν έτοιμος να ανταπεξέλθει στο βάρος του ρόλου, πολλοί επιδοκίμασαν την απόφασή του, άλλοι όμως γέλασαν. Ο Άμλετ, ο ρόλος που ονειρεύεται κάθε ηθοποιός στην ζωή του να παίξει, είναι μια πρόταση που απλώς δεν απορρίπτεις σχεδόν ποτέ. Φέτος, ένας πιο ώριμος επί και εκτός σκηνής Χρήστος Λούλης, αναμετριέται με τον σαιξπηρικό ρόλο-μεγαθήριο στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Γιάννη Χουβαρδά.
Γεννημένος το 1976 και μεγαλωμένος στον Κορυδαλλό, ο Χρήστος Λούλης πέρασε αρχικά στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά, εγκατέλειψε όμως τις σπουδές του στα οικονομικά για να φοιτήσει υποκριτική στην σχολή του Θεάτρου Τέχνης. Νέος ευειδής δεν άργησε να ξεχωρίσει για την σοβαρότητα, την εργατικότητα και την αποφασιστικότητά του. Είχε την τύχη να διακρίνει το ταλέντο του από πολύ νωρίς ο Λευτέρης Βογιατζής, που τον επέλεξε για το ιστορικό ανέβασμα του έργου της Σάρα Κέιν «Καθαροί πια» το 2001, παράσταση που έγινε η αφετηρία μιας θεατρικής διαδρομής που αριθμεί συνεργασίες με μερικούς από τους σημαντικότερους σκηνοθέτες, σε μία ευρεία γκάμα του παγκόσμιου δραματολογίου. Από την τραγωδία, με την οποία αναμετρήθηκε για πρώτη φορά σε ηλικία μόλις 27 ετών στον ρόλο του Ίωνα στο πλευρό της σπουδαίας Λυδίας Κονιόρδου, τον Σαίξπηρ, τον Μολιέρο, τον Ρακίνα, τον Μαριβό, τον Γκαίτε, μέχρι και έργα του 20ου αιώνα, ο Χρήστος Λούλης έχει δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο δράμα και στην κωμωδία, φροντίζοντας κάθε φορά να συνεργάζεται με καλλιτέχνες που εκτιμά και τον εκπροσωπούν.
Το 2004 ήταν η χρονιά που του χάρισε τον σταυρό του Δημήτρη Χορν για την ερμηνεία του στον Ερωτόκριτο, ενώ ο Δημήτρης Παπαϊωάννου τον επέλεξε να υποδυθεί τον άντρα στο ζευγάρι των ερωτευμένων κατά την διάρκεια της τελετής έναρξης των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας, σε ένα στιγμιότυπο που -παρά την μικρή του διάρκεια-, είχε προκαλέσει ύψη συγκινήσεων.
Είχε την τύχη να ανήκει στο σώμα των καλλιτεχνών που συνεργάστηκαν στο Θέατρο Αμόρε, σε μία σειρά παραστάσεων που ύψωσαν πολύ τον πήχη στην καλλιτεχνική ζωή της πόλης, (Μεταμορφώσεις, Υψηλή τάση, Ο ορφανός του Ζάο κ.α.). Είναι η περίοδος που συνάπτει σχέσεις με σκηνοθέτες οι οποίοι θα τον εξελίξουν και θα τον εμπιστευτούν και άλλες φορές στην συνέχεια. Μετά τις εξαιρετικές «Οκτώ γυναίκες», ξανασυνεργάστηκε με τον Νίκο Καραθάνο στον «Συρανό ντε Μπερζεράκ» και πιο πρόσφατα στο «Δεκαήμερο». Δούλεψε πλάι στον Θωμά Μοσχόπουλο, μαθητεύοντας κοντά του και στο αρχαίο δράμα (με την συμμετοχή του στις «Βάκχες», στο καλύτερο ίσως ανέβασμα τραγωδίας που έχουμε δει, στην «Άλκηστη» και σε άλλες παραστάσεις), ενώ ακολουθώντας τον Γιάννη Χουβαρδά κατά την θητεία του ως καλλιτεχνικός διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, έλαβε μέρος σε αξιόλογες δουλειές, χτίζοντας με σταθερά βήματα το προφίλ ενός εκλεκτικού ηθοποιού, που δεν εφησυχάζεται με την τέχνη του, αλλά μελετά και αναζητά διαρκώς δρόμους προσωπικής και επαγγελματικής βελτίωσης.
Μολονότι ανήκει στους ηθοποιούς που προσέχουν πολύ τις θεατρικές επιλογές και τις συνεργασίες του, δεν σνομπάρει καθόλου την τηλεόραση. Απεναντίας, το ευρύ κοινό τον γνώρισε μέσα από τα σήριαλ του Χριστόφορου Παπακαλιάτη, με ένα πολύ μικρό πέρασμα στο «Η ζωή μας μια βόλτα» το 1999, με μεγαλύτερο ρόλο στο «Κλείσε τα μάτια» το 2003, ρόλο που προκάλεσε και ξεσήκωσε συζητήσεις επί συζητήσεων όταν το ΕΣΡ αποφάσισε να επιβάλει πρόστιμο στο Mega για την προβολή της σκηνής φιλιού ανάμεσα σε δύο άντρες, και με πρωταγωνιστικό ρόλο το 2005 στο «Δυο μέρες μόνο». Παράλληλα, ασχολήθηκε και με τον κινηματογράφο, λαμβάνοντας μάλιστα και το βραβείο β΄ανδρικού ρόλου για την ταινία «Οι σκλάβοι στα δεσμά τους» το 2008.
Με τον Χρήστο Λούλη το mytheatro κλείνει αισίως έναν χρόνο της στήλης του «Πρόσωπο του μήνα», την οποία εγκαινίασε τον Φεβρούαριο του 2014. Ίσως γιατί, ο ταλαντούχος ηθοποιός, αποδεικνύει περίτρανα πως όταν το πλήρωμα του χρόνου είναι σωστό, το ραντεβού με την επιτυχία είναι σίγουρο. Χρειάζεται τόλμη και ρίσκο η ζωή και ίσως μερικές φορές, ουδόλως βλάπτει να λέμε και «όχι». Εμείς να του ευχηθούμε καλή συνέχεια στην πορεία του, η οποία μας δείχνει πως ωριμάζει με τον ωραιότερο τρόπο.