Ο Κοραής Δαμάτης είναι ένας σκηνοθέτης που αντιμετωπίζει το θέατρο ως χώρο αλήθειας, ως τόπο συνάντησης με τον άνθρωπο και τις αντιφάσεις του. Με σταθερή παρουσία εδώ και δεκαετίες στη σκηνή, έχει υπηρετήσει το θέατρο με συνέπεια, ευαισθησία και μια σπάνια ενσυναίσθηση για τους χαρακτήρες και τις ιστορίες που επιλέγει να αφηγηθεί.
- Κείμενο – Συνέντευξη : Κάτια Σωτηρίου
- Ημερομηνία Δημοσίευσης 10/10/2025
Αυτή τη φορά, καταπιάνεται με το έργο της Μάρτα Μπαρσελό «Πριν έρθει ο Γερμανός», που θα ανέβει στο θέατρο Κάτω από τη Γέφυρα , μια παράσταση που συνδυάζει τρυφερότητα και χιούμορ με βαθιά υπαρξιακή αγωνία. Με τη χαρακτηριστική του θεατρική καθαρότητα, ο Δαμάτης φωτίζει τον κόσμο της μοναξιάς, της συντροφικότητας και της μνήμης, προσκαλώντας το κοινό σε μια ιστορία που μιλά για το πέρασμα του χρόνου και την ανάγκη να κρατηθούμε από την ανθρώπινη επαφή.
Με αφορμή τη νέα του σκηνοθετική δουλειά, ο Κοραής Δαμάτης μιλά στο Mytheatro.gr για τη Μάρτα Μπαρσελό, για το πώς προσέγγισε το έργο, για τους ηθοποιούς που δίνουν σάρκα και ψυχή στους ήρωές της, αλλά και για το τι σημαίνει να κάνεις θέατρο σήμερα — σε μια εποχή που η συγκίνηση, το χιούμορ και η ειλικρίνεια είναι πιο απαραίτητα από ποτέ.
Κ.Σ. Τι σας κέντρισε στο έργο της Μάρτα Μπαρσελό και σας ώθησε να το σκηνοθετήσετε;
Κ.Δ. Το χιούμορ του, η πρωτοτυπία του, και προπάντων η αισιοδοξία του! Το μήνυμα, «Ζήσε τη ζωή σου με τόλμη, προχώρα παρακάτω…» είναι διάχυτο στο έργο και ομολογώ, ήταν το βασικό του στοιχείο που με κέρδισε.
Κ.Σ. Το θέμα της άνοιας και του Αλτσχάιμερ είναι βαρύ, ωστόσο το έργο συνδυάζει το δράμα με το χιούμορ. Πώς προσεγγίσατε αυτήν την ισορροπία στη σκηνοθεσία σας;
Κ.Δ. Με τον απλό και φυσικό τρόπο μιας θεατρικής καθημερινότητας. Την μια στιγμή γελάμε, την άλλη συγκινούμαστε για κάτι, αγωνιούμε, απογοητευόμαστε και μετά πάλι αισιοδοξούμε και δίνουμε υποσχέσεις στον εαυτό μας… «αύριο όλα θα τα ζήσεις καλύτερα απ’ το σήμερα… ». Κι αυτό το ελπιδοφόρο αύριο μάς δίνει δύναμη να προχωρήσουμε, να σχεδιάσουμε να ονειρευτούμε… ακόμα κι όταν εξουσίες, αντιξοότητες, μετριότητες και σκληρά γεγονότα μας κόβουν την φόρα. Ο άνθρωπος πάντα θα βρίσκει τρόπο να ξεγελά τα γκρίζα. Είναι θέμα επιβίωσης.
Κ.Σ. Η ηρωίδα Τζούλια δημιουργεί μια «λίστα ζωής». Πιστεύετε ότι το θέατρο μπορεί να λειτουργήσει και ως υπενθύμιση για το πώς ζούμε το παρόν;
Κ.Δ. Θα ήταν ευχής έργο! Μακάρι να λειτουργήσει έτσι! Δεν είναι όλα τα πράγματα δεδομένα. Μπορούνε να αλλάξουν. Και τις αλλαγές πρέπει να είμαστε έτοιμοι να τις δεχτούμε, να τις αντιμετωπίσουμε με τη δύναμη του ονείρου και την απεριόριστη δύναμη του μυαλού μας.
Κ.Σ. Σκηνοθετείτε, αλλά και επιμελείστε τα κοστούμια και το σκηνικό. Ποιο είναι το αισθητικό σας στίγμα σε αυτά τα επίπεδα;
Κ.Δ. Ένα παιδικό παιχνίδι. Πολλοί χώροι σε έναν χώρο. Το σπίτι της Τζούλια, και η εκκλησία, και η αίθουσα αναμονής, και το μπαρ… Με δύο-τρία βασικά στοιχεία και με τον κατάλληλο φωτισμό, οριοθετείται ο κάθε χώρος της δράσης ξεχωριστά, αγκαλιά με όλους τους άλλους γύρω του… σαν παιδικό παιχνίδι.
Κ.Σ. Οι ηθοποιοί Ιωάννα Γκαβάκου και Στέλιος Πετράκης καλούνται να αποδώσουν ρόλους με έντονο ψυχολογικό και συναισθηματικό φορτίο. Πώς δουλέψατε μαζί τους;
Κ.Δ. Συνεργαστήκαμε εξαιρετικά! Και αποφασίσαμε τον δύσκολο δρόμο. Και ερμηνεύω τον ρόλο -συγκεκριμένα ο Στέλιος καλείται να ερμηνεύσει 13 ρόλους!- και απευθύνομαι στο κοινό, είτε άμεσα όπως κάποιες στιγμές το κάνει η Τζούλια που ερμηνεύει η Ιωάννα Γκαβάκου, είτε έμμεσα κάνοντας το κοινό συμμέτοχο στη δράση της παράστασης.
Κ.Σ. Ποια είναι, κατά τη γνώμη σας, η μεγαλύτερη πρόκληση αλλά και η μεγαλύτερη ανταμοιβή στο ανέβασμα αυτού του έργου;
Κ.Δ. Τα τόσο ουσιώδη μηνύματα του έργου να αγγίξουν τους θεατές, να τους «μιλήσουν» γι’ αυτό το ευαίσθητο θέμα που αντιμετωπίζουν άνθρωποι σε όλο τον κόσμο… αυτή θα ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση και ανταμοιβή από το ανέβασμα του έργου.
Κ.Σ. Τι θα θέλατε να πάρει μαζί του ο θεατής φεύγοντας από την παράσταση;
Κ.Δ. Αυτό που προανέφερα… Ζω την κάθε στιγμή μου με ένταση και πάθος γιατί δεν θα ξανάρθει. Ακόμα και στις σκοτεινές στιγμές, μπορώ να βλέπω το φως.
Κ.Σ. Με την εμπειρία σας, πώς βλέπετε σήμερα την αναγκαιότητα του θεάτρου στην κοινωνία;
Κ.Δ. Ψυχαγωγική, με την ευρεία σημασία του όρου, και παρηγορητική.
Κ.Σ. Και πιο προσωπικά: τι είναι αυτό που σας κρατάει ακόμα ζωντανό και δημιουργικό πάνω στη σκηνή, ύστερα από τόσα χρόνια;
Κ.Δ. Δεν ξέρω, δεν το έχω σκεφτεί… μάλλον επειδή ακόμα μου δίνει χαρά.
Στοιχεία Παράστασης:
Πριν έρθει ο Γερμανός της Μάρτα Μπαρσελό
Μετάφραση: Μαρία Χατζηεμμανουήλ
Σκηνοθεσία – Επιμέλεια κοστουμιών & σκηνικού: Κοραής Δαμάτης
Μουσική επιμέλεια: Κωνσταντίνα Σαραντοπούλου
Φωτισμοί: Νίκος Μαυρόπουλος
Βοηθός σκηνοθέτη: Μαντώ Δαφνή
Παίζουν οι ηθοποιοί: Ιωάννα Γκαβάκου, Στέλιος Πετράκης
Έναρξη: Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2025
Παραστάσεις: Σάββατο; Κυριακή στις 7μμ.
Διάρκεια: 75΄ χωρίς διάλειμμα