fbpx

Η ΕΚΔΗΛΩΣΗ του ΜΑΚΗ ΤΣΙΤΑ – Θεατρική Κριτική

Τον Μάκη Τσίτα τον γνώρισα από το θαυμάσιο έργο του, «Εκτός Συστήματος» ένα έργο του οποίου το θέμα είναι σε θέση να γνωρίζει πάρα πολύ καλά μια και εργάζεται στον χώρο των εκδόσεων. Σε αυτό το έργο του βρίσκεται και πάλι σε δικούς του κατά κάποιο τρόπο κόσμους μια και τα βιβλία πολύ συχνά χρειάζονται τις βιβλιοπαρουσιάσεις για την προώθηση και την προβολή τους,
Επίσης διευθύνει το μεγαλύτερο ελληνικό ενημερωτικό site για το βιβλίο και τον πολιτισμό, το diastixo.gr

Είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων για ενήλικες και εικοσιτεσσάρων για παιδιά. Το 2014 τιμήθηκε με το Βραβείο Λογοτεχνίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης για το βιβλίο του Μάρτυς μου ο Θεός το οποίο μεταφράστηκε σε δώδεκα γλώσσες, Έχει επίσης πολλές άλλες τιμητικές διακρίσεις. Έργα του έχουν παρουσιαστεί στο θέατρο τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.Στην αρχή της ζωής μας φροντίζουμε τις σπουδές μας, την επαγγελματική μας αποκατάσταση, την κοινωνική μας αποκατάσταση, τις δημιουργίες μας, τις επιτυχίες μας αλλά και σίγουρα να μην επαναλάβουμε τις όποιες αποτυχίες μας. Φροντίζουμε τα παιδιά μας τις σπουδές τους, τη ζωή τους. Και ο καιρός περνά ώσπου έρχεται κάποια στιγμή που οι ταχύτητες μειώνονται για να καταλήξουν στην συνταξιοδότηση. Με άλλα λόγια είτε το θέλουμε είτε δεν το θέλουμε η κοινωνία πας παροπλίζει. Σε αυτήν την καινούργια φάση της ζωής μας ο χρόνος που προηγουμένως ήταν λιγοστός γίνετε τώρα άφθονος, τόσο άφθονος που δεν ξέρουμε τι να τον κάνουμε. Αλλάζει η καθημερινότητα μας, οι συνήθειες μας, χάνουμε τον προσανατολισμό μας. Τα παιδιά μας έχουν τη δική τους ζωή, κάποιοι από τους φίλους μας έχουν φύγει και άλλοι έχουν αποτραβηχτεί. Στην κατάσταση αυτή άλλοι αντιδρούν παθητικά πέφτοντας στην κατάθλιψη και στη μελαγχολία και άλλοι προσπαθούν να αντιδράσουν δυναμικά βρίσκοντας νέα ενδιαφέροντα που πολλές φορές μπορούν να γεμίσουν με ομορφιά και ευχαρίστηση την ή ούτως ή άλλως μελαγχολική τελευταία περίοδο της ζωής τους.

antoniadisΤο έργο

Δύο άγνωστες μεταξύ τους κάποιας προχωρημένης ηλικίας κυρίες (Τατιάνα Λύγαρη, Ζωή Ρηγοπούλου) συναντιόνται στο τέλος μιας εκδήλωσης. Πιάνουν κουβέντα και αρχίζουν να εξηγούν αυτά που κάνουν τα οποία στη μεγάλη τους πλειονότητα είναι παρόμοια και για τις δύο. Και οι δύο πηγαίνουν σε διάφορες εκδηλώσεις, ομιλίες, ποιητικές βραδιές, βιβλιοπαρουσιάσεις, εκθέσεις και άλλες συγκεντρώσεις ποιοτικού περιεχομένου. Παραπονούνται ότι πολλές φορές υπάρχουν ανακρίβειες στις προσκλήσεις ως προς την ημερομηνία αλλά και την ώρα προσέλευσης. Παραπονούνται για το ότι πολλές φορές δεν υπάρχει μπουφές ή έστω και κάποιο κέρασμα μετά από την εκδήλωση. Χαίρονται όταν υπάρχει πλούσιος μπουφές με ποιοτικά εδέσματα και καλό κρασί. Κάνουν σχόλια για τον αριθμό των παρευρισκόμενων που άλλοτε είναι θλιβερά μικρός και άλλοτε ικανοποιητικά μεγάλος. Δεν τους ενδιαφέρουν όμως μόνο οι αριθμοί αλλά και η ποιότητα. Ικανοποιούνται όταν υπάρχει υψηλή κοινωνία και ιδιαίτερα πνευματικά υψηλή κοινωνία με διανοούμενους, γιατρούς, δικηγόρους κτλ. Παραπονούνται για το ότι αρκετά συχνά γίνονται πολλές ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις την ίδια μέρα έτσι που δεν μπορούν να τις προλάβουν όλες. Αναγκάζονται να τρέχουν από τη μία στην άλλη με ρεκόρ τις επτά εκδηλώσεις. Μιλάνε για τη μέση ηλικία των παρευρισκόμενων που συνήθως ξεπερνάει τα εξήντα χρόνια. Κουτσομπολεύουν για το επίπεδο αυτών που συναντούν, εάν είναι γνωστοί αυτού που κάνει την εκδήλωση, εάν είναι κολωνακιώτες και πολλά άλλα.
Όπως και να είναι καταλήγουν ομόφωνα στο ότι οι εκδηλώσεις αυτές είναι ευλογία. Ευλογία που σε κάνει να αισθάνεσαι ότι βρίσκεσαι και ανήκεις και εσύ στον πολύ ωραίο αυτόν κόσμο, γίνεσαι μέρος του, αποκτάς σημαντικές γνωριμίες. Καλύπτουν την ανάγκη της συντροφιάς, της παρέας και όταν επιστρέφουν στο σπίτι τους αισθάνονται ότι επιστρέφουν, όπως κάποτε, από κάποια φιλική συγκέντρωση, αισθάνονται πλήρεις.
Τελικά ενημερώνει η μία την άλλη για το που θα γίνουν στις επόμενες μέρες οι προσεχείς παρουσιάσεις και συμφωνούν στην παρακολούθηση των δημοσιεύσεων για να μην χάνουν καμία αξιόλογη εκδήλωση.
Ένα πραγματικά αισιόδοξο μήνυμα αλλά και κατά κάποιο τρόπο μάθημα για να περνάς απόλυτα εποικοδομητικά τον άδειο χρόνο σου με πολύ ενδιαφέρουσες, όμορφες και υψηλού πνευματικού επιπέδου ασχολίες που η ανάμνησή τους θα σου κρατά συντροφιά για πολλές μέρες. Η αίσθηση για το ότι βρίσκεσαι ανάμεσα σε ωραίο κόσμο απολαμβάνοντας υψηλού επιπέδου παρουσιάσεις του λόγου, της τέχνης της μουσικής απολαμβάνοντας και τα δωρεάν εδέσματα, έστω και αν σε μερικές περιπτώσεις είναι λίγο ή περισσότερο τσιγκούνικα, αναμφίβολα αποτελούν την καλύτερη λύση.

Συντελεστές

Το κείμενο του Μάκη Τσίτα ζωντανό, με γλώσσα που αρμόζει στην ηλικία των δύο γυναικών. Ευστοχες οι παρατηρήσεις του για ένα θέμα που παίρνει όλο και μεγαλύτερες διαστάσεις στη γερασμένη κοινωνία μας.
Η Σύλληψη Ιδέας καθώς και η Σκηνοθεσία της Τατιάνας Λύγαρη όπως πάντα εξαιρετική.
Η εικαστική εγκατάσταση του Βασίλη Παφίλη πολύ σωστή.
Τα κοστούμια του πάρα πολύ σπουδαίου Γιάννη Μεντζικώφ δεν μπορεί παρά να μην είναι υπέροχα.
Η Μουσική σύνθεση της Άλκηστης Ραυτοπούλου μου άρεσε πάρα πολύ. Οι Φωτισμοί του πολύ γνωστού μας Σάκη Μπιρμπίλη όπως πάντα ότι καλύτερο για μια θεατρική παράσταση. Βοηθός Σκηνοθέτη: Ευθύμης Χρήστου. Κομμώσεις: Κωνσταντίνος Σαββάκης. Make-up Artist: Michelle Ivanof.

Παίζουν

Η Τατιάνα Λύγαρη καθώς και η Ζωή Ρηγοπούλου δημιουργούν δύο αξεπέραστους ρόλους. Χαίρεσαι να τις βλέπεις και να τις ακούς. Η εμπειρία πολλές φορές είναι αναντικατάστατη. Από την πρώτη στιγμή νομίζεις ότι βρίσκεσαι δίπλα σε αυτές τις δύο γυναίκες οι οποίες μόλις έχουν παρακολουθήσει κάποια πολύ ενδιαφέρουσα εκδήλωση και επιστρέφουν στο σπίτι τους απόλυτα ικανοποιημένες και ευτυχισμένες.
Μήνυμα στους Στέλιος Αντωνιάδης
>

Σχολιάστε

Θέατρο - mytheatro.gr