20 Νοεμβρίου 2015 … 10 Ιανουαρίου 2016 | Θέατρο του Νέου Κόσμου – Δώμα
- Κριτική Στέλιος Αντωνιάδης
Προλογίζοντας μια πρόσφατη ομιλία μου είπα: «Αναντίλεκτα πιστεύω πως ο άνθρωπος του εικοστού και του εικοστού πρώτου αιώνα μολονότι εκπαιδεύτηκε, μορφώθηκε και έως ένα πολύ μικρό βαθμό καλλιεργήθηκε, δεν μπόρεσε να αποβάλλει τα άγρια ένστικτα του. Παραμένει δυσερμήνευτα βάρβαρος και παράλογος». Το θέμα της παράστασης “Animals”, που ανέβηκε σε παγκόσμια πρώτη από το Θέατρο του Νέου Κόσμου, εμφατικά δείχνει το ότι ο σύγχρονος άνθρωπος παραμένει ακόμα ζώο, παραμένει κτήνος.
Ο νεαρός Άγγλος συγγραφέας Alexander Wright που παράλληλα είναι σκηνοθέτης, καλλιτεχνικός διευθυντής , μουσικός και performer με μεγάλες επιτυχίες παρουσιάζει έναν «αγγελικά» πλασμένο κόσμο στον οποίο όλα πουλιούνται, όλα αγοράζονται. Δεν υπάρχει τιμή, υπόληψη, αξιοπρέπεια. Υπάρχει το παράδειγμα του αχαΐρευτου νέου που δεν έκανε τίποτα στη ζωή του. Ο τύπος αυτός μη μπορώντας να δικαιολογήσει την ύπαρξη του κυκλοφορεί με το μαχαίρι στην τσέπη, έτοιμος να επιτεθεί με την πρώτη ευκαιρία για να δείξει ποιος είναι.
Χαρακτήρες σαν αυτόν γίνονται εύκολα υποχείρια ολοκληρωτικών πολιτικών αντιλήψεων για να χρησιμοποιηθούν με τον γνωστό σε όλους τρόπο. Η χειραγώγηση και η δουλική υποταγή δεν τον ενοχλεί γιατί αισθάνεται ότι ανήκει κάπου, έχει δύναμη, είναι κάποιος. Η επιθετικότητα του επεκτείνεται και στις γυναίκες με έναν τρόπο γλοιώδη, σιχαμερό, κτηνώδη. Τελικά δολοφονείται χωρίς να καταλάβει ότι όλοι οι γύρο του, ακόμα και ο αρχηγός του τον οποίο τόσο πιστά υπηρετούσε, τον εκμεταλλεύτηκαν με τον χειρότερο δυνατό τρόπο.
Στον εφιαλτικό αλλά άκρως πραγματικό κόσμο των «Animals” όλοι είναι ζώα, το κάθε είδος με τα δικά του χαρακτηριστικά. Υπάρχουν πολιτικοί οι οποίοι σε όποια παράταξη και αν ανήκουν έχουν πουλήσει την ψυχή τους. Για να πετύχουν αυτό που θέλουν χρησιμοποιούν κάθε ανήθικη μέθοδο. Εκβιασμοί, εξαγορές ανύπαρκτων συνειδήσεων, ψέμα, συγκάλυψη εγκλημάτων, βρώμικο σεξ και ότι άλλο αποτρόπαιο μπορεί να φανταστεί κανείς βρίσκονται σε ημερήσια διάταξη. Δεν υπάρχουν ιδεολογίες ακόμα και οι άκρως αντίθετων πολιτικών χώρων αρχηγοί συνεργάζονται για να πραγματοποιήσουν τον σκοπό τους. Ακόμα και στο έγκλημα συνεργάζονται αρκεί να πετύχουν τους σιχαμερούς στόχους τους. Δεν είναι όμως μόνο οι πολιτικοί αλλά και οι πολίτες που για να κάνουν τη δουλεία τους και να βγάλουν χρήματα χρησιμοποιούν οποιαδήποτε μέθοδο ανερυθρίαστα, αδίστακτα, προκλητικά πουλώντας ακόμα και τη γυναίκα τους.
Ζώντας σε μια τέτοια κοινωνία, με παράδειγμα τις πράξεις διεφθαρμένων, ακόλαστων, άνομων και αισχρών γονέων οι νέες γενιές νομοτελειακά ακολουθούν τον φαύλο βίο των προγόνων τους συμβάλλοντας στη διαιώνιση του εφιαλτικού κόσμου που κληρονόμησαν.
Στο τέλος της παράστασης που δείχνει ανάγλυφα το πόσο ακόμα απέχουν οι άνθρωποι της εποχής μας από το να εκτιμούν το προνόμιο του να είσαι άνθρωπος ντράπηκα, λυπήθηκα, απογοητεύτηκα και ας ήταν όλα αυτά που είδα καταστάσεις γνώριμες και αποκρουστικές τις οποίες βλέπουμε και ζούμε καθημερινά.
Φεύγοντας από την αίθουσα θυμήθηκα το θαυμάσιο και προφητικό έργο του Κώστα Μουρσελά «Ω! τι κόσμος μπαμπά» που είχα δει πριν από τριάντα περίπου χρόνια και που οι στοίχοι: «Σε τι κόσμο μπαμπά με έχεις φέρει να ζήσω / δεν μου αρέσει μαμά / επιστρέφετε πίσω» είναι ακόμα στο μυαλό μου. Ντράπηκα που δεν μπόρεσα να κάνω αυτά που έπρεπε να κάνω ως πολίτης, ως παιδίατρος, ως ακαδημαϊκός δάσκαλος. Ντράπηκα και αισθάνθηκα ένοχος όπως ακράδαντα πιστεύω πως πρέπει να αισθανόμαστε όλοι.
Συντελεστές:
Η μετάφραση του Γιώργου Μητρόπουλου είναι σωστή. Η σκηνοθεσία της Ευθαλίας Παπακώστα πολύ καλή και ευρηματική μόνο που δεν έλαβε υπόψη της την ιδιαιτερότητα και την στενότητα του χώρου. Το αποτέλεσμα είναι οι ηθοποιοί αλλά και οι θεατές της πρώτης σειράς να προβληματίζονται.
Τα σκηνικά-κοστούμια της Ελίνας Λούκου δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσαν.
Βοηθός σκηνοθέτη: Πηνελόπη Τσούτσουβα. Βοηθός σκηνογράφου: Μαρία Γαλβάν
Φωτογραφίες: Maria Galvan
Παίζουν οι ηθοποιοί:
Στάθης Σταμουλακάτος, Τζένη Μπότση, Ιωάννα Κολλιοπούλου, Μάρκος Παπαδοκωνσταντάκης, Ερρίκος Λίτσης, Θανάσης Χαλκιάς οι οποίοι υπηρετούν σωστά την παράσταση.
Εξαιρετική παράσταση. Η δε κριτική του κυρίου Αντωνιάδη πάρα πολυ σωστή κυρίιως για το θέμα και τις επεκτάσεις του έργου. Παρακολουθώ τακτικά τις κριτικές του κυρίου Αντωνιάδη, τις οποίες βρίσκω πολυ ενδιαφέρουσες